DÖNECAĞIM VATANA
Biz Türkleri Ahıska’dan sürdüler,
Halkımızı parçalayıp böldüler,
İhtiyarlar hastalanıp öldüler,
Elbet bir gün dönecağım vatana!
Dedemden sordum o güzel vatanı,
Bir bir anlattı başından geçani,
Dedi unutmayın orda yatani,
Elbet bir gün döneceğim vatana!
Dedi, sene kırk birde harbe gittim,
Ne boş yere Moskof’a kulluk ettim,
Sürgünü duyunca kahroldum bittim,
Elbet bir gün dönecağım vatana!
Söyledi vatanın acı yüzünü,
Bulmamış savaştan sonra izini,
Göz yaşları kesti onun sözünü,
Elbet bir gün dönecağım vatana!
O ihtiyar çocuk gibi ağladı,
Ağlaması yüreğimi dağladı,
Son sözünü vatan ile bağladı,
Elbet bir gün dönecağım vatana!
Çel çocuğu acımadan sürdüler,
Karşı geleni yürekten vurdular,
Halkıma görünmez oyun kurdular,
Elbet bir gün dönecağım vatana!
Yarısını Rus yurduna attılar,
Niceleri gurbetlerde yattılar,
Düşmenler de muradına yettiler,
Elbet bir gün dönecağım vatana!
Çok aradım, vatandaki izleri,
Göremedim umut dolu yüzleri,
Bolacurlu Kâmil der bu sözleri,
Elbet bir gün dönecağım vatana!
Kâmil SEFEROĞLU
